Zaginięcia osób najbliższych – kiedy i jak zgłaszać?
Policjanci Komendy Rejonowej Policji Warszawa II wraz z przedstawicielem Fundacji ITAKA uczestniczyli w spotkaniu zorganizowanym przez Spółdzielnię Mieszkaniową "Służew nad Dolinką", które miało na celu omówienie procedur związanych ze zgłaszaniem zaginięć osób, ze szczególnym uwzględnieniem zaginięć dzieci i osób starszych. Poruszony został również temat uzależnień wśród młodzieży.
Podczas spotkania omówione zostały działania profilaktyczne mające na celu ograniczenie ilości zaginięć oraz szczegółowo przedstawione zostały procedury związane ze zgłaszaniem zaginięć. Policjanci udzielili wskazówek i porad dotyczących postępowania w sytuacji zaginięcia bliskiej osoby, w szczególności dziecka lub osoby starszej.
Policjanci wprost wskazali, jak należy postępować w przypadku zaginięcia najbliższej osoby, jakie pierwsze kroki podjąć oraz jak przygotować się do złożenia zawiadomienia o zaginięciu. Podkreślili również, że nie ma konieczności oczekiwania 48 godzin przed zgłoszeniem zaginięcia – policjanci przyjmują zgłoszenie od razu, co jest szczególnie istotne w przypadku zaginięcia dziecka lub osoby starszej.
Policjanci podkreślili również, że działania poszukiwawcze muszą być podejmowane natychmiast, gdy zaginie osoba, której zaginięcie może zagrażać jej życiu, zdrowiu lub wolności. Natychmiastowe zgłoszenie zaginięcia, może zwiększyć szanse na odnalezienie zaginionej osoby.
Podczas spotkania omówiono również, jakie kroki podjąć, gdy zaginie dziecko , jakie informacje przekazać Policji oraz jak współpracować z służbami poszukiwawczymi. Wskazano również na konieczność przekazania Policji aktualnego zdjęcia dziecka, numerów telefonów i adresy koleżanek i kolegów, z którymi dziecko utrzymuje kontakt oraz opisać cechy charakteru i zachowania dziecka.
Opisz swoje dziecko
Co w wyglądzie i zachowaniu dziecka zwraca uwagę?
Jakie rzeczy ma przy sobie: ubrania, dokumenty, pieniądze, telefon, ładowarkę, latarkę, inne?
Jakie miejsca lubi? W jakich często przebywa? Czy opowiadało o jakimś szczególnym miejscu?
Jak radzi sobie w trudnych sytuacjach: szuka pomocy czy unika ludzi?
Jakie cechy charakteru dziecka dominują? Możesz użyć na przykład słów: optymista, pesymista, kreatywny, odważny, lękliwy, pełny energii, wytrwały, szybko zniechęca się.
Co się działo przed zaginięciem?
Co się działo w ciągu ostatniej doby? Czy wydarzyło się coś dziwnego? Jak dziecko zachowywało się?
Co się działo w ostatnim czasie? Czy zmieniło się coś w życiu dziecka? Czy miało kryzys? Powodem mogły być na przykład: kłopoty w szkole, kłótnia z przyjaciółmi, konflikt w domu lub szkole, rozwód rodziców, utrata bliskiej osoby, choroba, przeprowadzka, zmiana szkoły.
Czy dziecko zaczęło się inaczej zachowywać? Czy zrobiło się na przykład obojętne lub nerwowe? A może buntowało się? Czy unikało bliskich? Czy coś wskazywało na to, że przeżywa kryzys?
Czy wcześniej dziecko opuszczało dom bez twojej wiedzy?
Czy dziecko jest zdrowe?
Czy jest pod opieką psychiatry lub psychologa? Jeśli tak, to z jakiego powodu? Czy ma jakieś objawy – na przykład urojenia?
Czy cierpi na choroby somatyczne?
Czy używa sprzętu leczniczego lub bierze lekarstwa?
Coś jeszcze? Powiedz o tym!
Powiedz wszystko, co – twoim zdaniem – może pomóc w poszukiwaniach. Nie myśl, że policja uzna jakieś informacje za niepotrzebne. Ocenią to specjaliści.
Nie dopuść do zaginięcia dziecka
Aby zapobiec zaginięciu dziecka, pamiętaj o ważnych zasadach
- Nie zostawiaj dziecka samego: w domu – do 10. roku życia, na podwórku – do 7. roku życia.
- Uważaj na dziecko w miejscach, gdzie jest dużo ludzi – na przykład w supermarkecie, podczas imprezy na świeżym powietrzu. Jeśli dziecko jest małe – trzymaj je za rękę.
- To ty pilnujesz dziecko. To nie ono ma „pilnować się” ciebie!
- Nie pozwól dziecku podróżować autostopem.
- Staraj się poznać jego przyjaciół i znajomych. Interesuj się tym, jak spędza wolny czas.
- Traktuj poważnie problemy swojego dziecka. Brak twojego wsparcia może skłonić je do ucieczki z domu.
- W domu, w widocznym miejscu, zawieś kartkę z numerami telefonów do najbliższych i numerami telefonów alarmowych.
- Rozmawiaj ze swoim dzieckiem o groźnych sytuacjach, ale nie strasz go.
Policjanci co jakiś czas otrzymują zgłoszenia o zaginięciu starszych osób, najczęściej dotkniętych chorobami charakterystycznymi dla podeszłego wieku takimi jak demencja, choroba Alzheimera czy zaburzenia pamięci. Działania poszukiwawcze wiążą się z zaangażowaniem wielu funkcjonariuszy Policji, współdziałania Straży Pożarnej czy innych służb oraz ochotników. Często poszukiwania prowadzone są pod bardzo silną presją czasu, w szczególności, kiedy do zaginięcia dochodzi w nocy, w okresie zimowym czy na terenie leśnym.
Pamiętajmy, że kiedy dojdzie do zaginięcia starszej osoby w pierwszej kolejności należy poinformować o tym Policję. Możemy to zrobić w każdej komendzie, komisariacie czy posterunku na terenie całego kraju. Ważne jest abyśmy przekazali aktualne zdjęcie osoby zaginionej oraz informację o chorobach i lekarstwach, które na stałe przyjmuje. Warto sprawdzić najbliższą okolicę, ulubione miejsca, a dodatkowo skontaktować się ze znajomymi oraz najbliższym szpitalem. Dobrze znać garderobę, którą osoba dysponuje, to pozwoli na określenie jej ubioru w chwili zaginięcia.
Uczulajmy naszych seniorów, aby za każdym razem kiedy wychodzą z domu, nawet na drobne zakupy zabierali ze sobą dowód osobisty lub kartkę z zapisanym numerem telefonu do kontaktu.
Na spotkaniu poruszony został również temat uzależnień młodzieży od alkoholu i narkotyków. Na co zwrócić uwagę, aby ten problem nie umknął naszej uwadze w naszym rodzinnym domu. Jak zapobiegać i rozmawiać z dziećmi na temat używek oraz zgubnych konsekwencji jakie ze sobą niesie zażywanie ich.
Warto podkreślić, że działania takie jak spotkanie organizowane przez Spółdzielnię Mieszkaniową "Służew nad Dolinką" są niezwykle ważne dla zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańców oraz skutecznych działań w przypadku zaginięć osób, uzależnień młodzieży od środków odurzających i alkoholu. Dzięki takim inicjatywom społeczność może lepiej przygotować się do radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych oraz współpracować z służbami odpowiedzialnymi za zapewnienie bezpieczeństwa.
Autor: podkom. Ewa Kołdys